Потресна приказна сместена во далечното минато за една млада норвешка уметница што е растргната помеѓу нејзината желба за саморазвој и нејзиниот копнеж за вистинска љубов. Сепак, вредностите и принципите зад постапките на главниот лик би можеле добро да ја одразат моралната дилема на многу пристојни денешни жени со образован ум. Дали е поважна љубовта или работата?

Родена во нездраво семејство во кое недостасува татковска љубов, Џени отсекогаш морала да се грижи за себе додека растела. Нејзините најголеми атрибути – независност, чувство на одговорност, морална цврстина, трудољубивост, сочувство кон слабите – би можеле да бидат нејзиниот непобедлив оклоп против секоја невола во животот.

Токму кога е подготвена да излезе и да го освои светот, вооружена со уметнички талент и оптимистички поглед на животот, таа се сопнува правејќи една мала грешка, оставајќи да ослабне и да биде разгалена од краток момент на нежна љубов, и губи секаква контрола над сопствената судбина.

За време на нејзината судбоносна љубовна врска, последователно, нејзината независност, чувството за одговорност и моралните принципи ја дават во емотивен одлив на вина, каење и срам и ја оставаат да ја носи целата вина на нејзините рамена. Нејзината ненаклонетост да ги повредува другите ја испраќа во надолна спирала, од која никогаш не закрепнува. Нејзините најголеми атрибути стануваат нејзино најголемо проклетство. Нејзиниот живот е иронично уништен од нејзиниот копнеж за вистинска љубов.

Романот прави да се запрашаме: дали женската душа некогаш може да го надмине копнежот за вистинска љубов? Дали жените се толку силни и исправени, сепак толку изнемоштени и кршливи.

Симона Петровска